De onvermijdelijke collectieve transformatie van de mensheid.
Het Westen is in verval. Vanaf het moment dat Descartes poneerde ‘Ik denk, dus ik ben’ is er mijns inziens een intrinsieke scheefgroei ontstaan in de Westerse cultuur. Dit, omdat deze Westerse cultuur veel te materialistisch is. De spirit lijkt te ontbreken. En daar gaat momenteel de hele Westerse cultuur onder gebukt -de cultuur, de mensen zelf et cetera.
Wij zijn m.i. in essentie Zielen met een tijdelijke, menselijke, ervaring hier op aarde anno 2023. Wij zijn, naast het ‘normale’ (de vraag rijst dan meteen in mij op ‘wat is eigenlijk normaal?’), in essentie ook spirituele wezens. (Ook) in de kwantummechanica lijkt steeds meer aangetoond te worden dat er eigenlijk veel meer is tussen hemel en aarde. En, zoals de afgelopen eeuwen, is ook dit ‘harde wetenschap’!
Ik denk dat de oplossing voor het Westerse probleem niet een fysieke revolutie zal zijn, maar van binnenuit zal komen. Vanuit de mensen zelf. Een innerlijke revolutie. (En) tevens, vanuit de wetenschap zie mijn vorige alinea. De echte wetenschap, niet die pseudo-science die enkel en alleen in dienst lijkt te staan voor de overheden, de elite en de grote bedrijven.
Dat noem ik geen wetenschap. Dat noem ik instrumenten van propaganda en misleiding.
Ik denk dat er een revolutie gaat komen in het collectieve Westerse bewustzijn en dit begint bij jou en mij en met de kleine dingen. Wat nu nog heel klein kan zijn, kan zich verspreiden en later enorm groot, massaal, worden. Het is mijns inziens heel simpel: of het hele systeem klapt, of het transformeert zichzelf van binnenuit gelijk een bloem die tussen de bakstenen door groeit en daarna prachtig tot bloei komt.
Omdat de meeste mensen -en de machthebbers?- lijken te denken dat ‘materie’ het enige is wat bestaat, wordt er (onbewust, of bewust?) een hel op aarde gecreëerd. Dit is al vele jaren aan de gang. Corona was er een voorbeeld, een uiting, van.
Ik denk dat ik mijzelf de komende jaren prima staande zal houden omdat ik, in toenemende mate, onvoorwaardelijk van mezelf houd en omdat ik onvoorwaardelijk van mezelf houd, kan ik ook beter onvoorwaardelijk van de mensen om mij heen houden want die zijn net als mij -gelijkwaardig aan mijzelf, en net als mij uniek. Dat maakt het leven ook zo mooi. Ik geloof zeer sterk dat alle mensen diep van binnen eigenlijk prachtwezens zijn. Ze lijken deze verbinding met hun diepere Zelf echter niet meer te ervaren.
Ik leef zoveel mogelijk vanuit onvoorwaardelijke liefde.
Volgens mijn eigen levensbeschouwing -en na talloze meditaties, boeken studies et cetera- is alles Bezield en is de essentie achter alles Puur Bewustzijn -Pure Energie. En ik geloof in Karma. ‘Wie goed doet die goed ontmoet’ maar tevens ‘wie kwaad doet die kwaad ontmoet’. Ik denk dat Karma een van de Universele wetten is. Ik bid dagelijks dat Karma gaat komen voor de ‘slechte’ mensen -ja, ik geloof in God.
Mijn levensbeschouwing helpt mij door de komende tijden heen. Ik ervaar een zeer stevig anker (diep) in mijzelf en tevens ervaar ik, dat er steeds meer fijne en leuke mensen in mijn leven komen -daar affirmeer ik ook op en bid ik voor. Ik ervaar ook zeer veel steun vanuit de vierde dimensie d.w.z. engelen, geesten etc. ik kan dit al jaren waarnemen op die momenten dat ik dit zelf uitkies, mijzelf hiervoor open stel.
Op het collectieve vlak anders gezegd: het collectieve bewustzijn.
Het is een spannende en soms ook zeer akelige rit door de tunnel, maar het eind van deze tunnel is reeds in zicht. Soms even niet (meer) maar nooit zal ik opgeven never nooit niet! Ik hoop dat ik met mijn spirit, bij andere mensen ook hun spirit kan ‘aansteken’ en ik weet dat meer mensen hiermee bezig zijn -zij noemen zichzelf soms ‘lichtwerkers’. Als u dit een te zweverige term vindt, vergeet het dan maar meteen. Het maakt niet uit hoe je het noemt. Woorden zijn alleen maar woorden.
Stel je voor dat wij allemaal niet meer bang zouden zijn voor ‘de dood’ -er is al wetenschappelijk, vanuit de kwantummechanica, aangetoond dat ons bewustzijn waarschijnlijk intact blijft na het sterven van het fysieke lichaam. Wordt het leven dan niet veel mooier, speelser en ook avontuurlijker? Krijgen wij dan met z’n allen niet weer een beetje spirit terug?
Of blijven we lafaards?
Waar zijn mensen bang voor?
Mijns inziens niet voor ‘de dood’ maar voor het leven zelf!
Mensen zijn bang om te leven.
Als we massaal onze spirit weer terugvinden dan zal ‘het systeem’ automatisch in elkaar klappen want dan zijn wij het, die de wereld vormgeven en niet het WEF de WHO etc. Dan keert het tij. En dat dit tij gaat keren is mijns inziens onvermijdelijk. Alles gaat mijns inziens precies zo, als het de bedoeling is. Van prettige dingen kan je genieten, van minder prettige dingen kan je leren. De hele mensheid, het collectief, is aan het leren. En leren doet soms pijn.
Van mij mogen de overheid, het WEF, de WHO etc. nog een tandje sneller gaan in hun waanzin, onderdrukking etc. want hoe sneller dit gaat, hoe sneller de ene na de andere persoon juist door deze krankzinnigheid wakker wordt. Het is als een zwart gat dat in zichzelf implodeert. Het is het collectieve ego dat in elkaar klapt. Het huidige systeem is bang dat dit gebeurt maar ik zie, ook om mij heen, de ene na de andere persoon ‘wakker worden’; mijn conclusie is dat dit een onomkeerbaar proces is. Een collectieve transformatie in het (collectieve) bewustzijn. Wat bij jou en mij begint.
Descartes had geen gelijk.
“Ik Ben en ik kan ook waarnemen, voelen, denken etc.”
Dit is de revolutie waar wij allen op wachten.
Dit is de echte revolutie.
Het is niet een kwestie van of, maar van wanneer.
En daarom zal ik nooit opgeven.
Never nooit niet!